அதீதக்கற்பனையின் அழகியல்
ஒரு பேயை சினிமாவில் பார்த்து நான் நெகிழ்ந்து கண்ணீர் விட்டது என் வாழ்விலேயே இதுதான் முதன்முறை. படம் துவங்கியதிலிருந்து இறுதிக்காட்சிவரை எந்த ஒரு ஃபிரேமிலிருந்தும் கண்களையோ கருத்தையோ வேறுதிசைக்குத் திருப்ப இயலாதபடி கச்சிதமாகக் கட்டப்பட்ட திரைக்கதை.
இந்தக் கதையை விவரித்துக் கொண்டு செல்ல, உயிரை வருடும் இசையையும் வியக்கவைக்கும் ஒளிப்பதிவையும் மிஷ்கின் துல்லியமாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார். பச்சைநிற ஆப்பிள், மஞ்சள் நிறப்புடவையில் முறைக்கும் பாட்டி, இடது கண் தலைமுடியால் மறைக்கப்பட்ட நாயகன் என்று, தான் சொல்ல விரும்பும் கதையின் அடிநாதத்தைக் காட்சிப்படிமங்களாலும் குறியீட்டுச் சட்டகங்களாலும் விரவவிட்டிருக்கிறார். அன்பு, கருணை, நெகிழ்ச்சி, பாசம், நட்பு, தியாகம், மன்னிப்பு, மதித்தல், பெருந்தன்மை போன்ற மனிதத்தின் அத்தனை உயர்வுகளையும் ஒரு பிசாசை மையப்படுத்தி அற்புதமாகக் கலையாக்கியுள்ளார்.
ஒரு நல்ல சினிமாவைக் கொடுக்க வேண்டும் என்று தொடர்ந்து முயல்பவர் மிஷ்கின். அந்த முயற்சியில் பல தவறுகளையும் அபத்தங்களையும் செய்துகொண்டு வந்தவர். அதிலிருந்து பாடங்கள் கற்றுக் கொண்டு பக்குவம் அடைந்து தான் விரும்பிய சினிமாவை இப்போது கொடுத்துள்ளார். வாழ்த்துகள்.
ஒரு வேண்டுகோள் :
இந்தப் படத்தை விமர்சனம் செய்கிறேன் பேர்வழி என்று படத்தின் கதையைப் புட்டுப்புட்டு வைக்கும் இணைய நண்பர்களே, விமர்சனம் என்பது மீண்டும் கதையைச் சொல்வதல்ல. பாவம் படைப்பாளிகள். அவர்களின் படைப்புகளைத் துகிலுரியாதீர்கள். பிளீஸ்..!!
ஒரு பிராத்தனை :
வழக்கம் போல் இந்த மிஷ்கின் படமும் ஏதாவது ஒரு உலக சினிமாவிலிருந்து சுடப்பட்டது என்ற செய்தி வராமல் இருக்கக் கர்த்தரைப் பிராத்திக்கிறேன்..!!
ப்ரியமுடன்
-வீரா
No comments:
Post a Comment